Daleko Od Szosy

Muzyczna grupa wsparcia zespołów zaprzyjaźnionych


2009.12.06

opublikował:

Daleko Od Szosy

„W czasach kryzysu ludzie jednoczą się gdyż wspólnie łatwiej jest pokonywać trudności. Ponieważ granie w polskim zespole rock`n`rollowym jest sytuacją permanentnego kryzysu, dlatego razem z zaprzyjaźnionymi, będącymi jednocześnie moimi ulubiony polskimi zespołami młodego pokolenia, postanowiłem stworzyć grupę wsparcia dzięki której ta muzyczna proza życia będzie trochę łatwiejsza. Chcemy grać razem koncerty, chcemy wymieniać się fanami, chcemy choć trochę zwrócić uwagę na świetne polskie piosenki ignorowane przez media i zamkniętą na nowe publiczność. W końcu chcemy się sami mobilizować do działania i tworzenia, do czego bardzo łatwo się zniechęcić biorąc pod uwagę jak trudny jest w Polsce rynek płytowo – koncertowy, ale też przez codzienne nastawienie najbliższego otoczenia częstokroć patrzącego ze zdziwieniem i politowaniem na `znajomych grajków` którzy mimo upływającego czasu i dokładania do interesu po robocie popylają na próby i biorą urlopy by dawać występy dla klikudziesięciu osób.” – Bartosz Chmielewski, Muzyka Końca Lata

Daleko Od Szosy to nieformalna grupa zespołów zaprzyjaźnionych powołana w celu wspólnego lansu, promocji i szeroko rozumianej współpracy. Nie przyporządkowano nas do żadnej ze scen postanowiliśmy więc wymyślić sobie własną. Póki co w jej ramach grają: Kawałek Kulki, Maki i Chłopaki, Muzyka Końca Lata, Płyny i Przepraszam, ale jesteśmy otwarci na inne zespoły. Oprócz związków towarzyskich łączy nas fakt, iż tworzymy bez oglądania się na aktualne trendy i mody muzyczne. Śpiewamy piosenki po polsku w których tekst ma jednak znaczenie. W końcu tak jak Leszek, bohater patronującego nam serialu, nie mamy kompleksu pochodzenia bliska nam jest bowiem tradycja polskiego piosenkopisarstwa. Wierzymy, iż w kupie siła i, że już wkrótce organizatorzy Opola poświęcą jeden z wieczorów zespołom z naszej paczki. 

http://www.myspace.com/dalekoodszosy

Składankę promocyjną można ściągnąć TUTAJ

Kawałek Kulki – to jeden z najbardziej oryginalnych zespołów młodego pokolenia, w którego graniu słychać i Marka Grechutę i afro beat i Zappę i Deerhoof i rzeczy tylko Kulkom przypisywalne. Do fanów twórczości gorzowskiego zespołu zaliczają się m.in Tymon Tymański i Czesław Mozil i zespół Pustki. Zespół ma na koncie znakomicie przyjętą płytę „Kawałek Kulki”.Obecnie przygotowuje drugi krążek produkowany przez Wojtka Kucharczyka z The Complainer and the Complainers

http://www.kawalekkulki.pl/

Maki i Chłopaki – nazwani przez naczelnego Lampy Pawła Dunina Wąsowicza sumieniem polskiego rock`n`rolla, ze względu na do bólu szczere teksty w bezbłędny sposób opisujące sytuacje gitarowych zespołów z małych miasteczek. Trio pochodzi z mazowieckich Mrozów i jego twórczość najlepiej podsumują słowa redaktora Piotra Kowalczyka (Pulp, Machina, Lampa): „Wczesny Muniek, wczesny Doherty, wczesny Weller, Rivers Cuomo, Henryk Ulik i Billy Bragg nisko się kłaniają. POLAND W NATARCIU, w najlepszym stylu.”

http://www.myspace.com/makiichlopaki

Muzyka Końca Lata – spadkobiercy w równym stopniu polskiej tradycji big beatowej lat 60 jak i polskiego i amerykańskiego indie rocka lat 90 z naciskiem na słowa Pavement i Partia. Kwartet śpiewa o drobnych bieżących sprawach życia codziennego i o WNM chłopaków do dziewczyn przekonując, jak pisał w Machinie Jacek Skolimowski, że „o zwykłych rzeczach można pisać urokliwie” .

http://www.myspace.com/muzykakoncalata

Płyny – najlepszy warszawski zespół śpiewający o przyjemnościach życia w stolicy w pierwszej dekadzie XX! wieku. Twórcy własnego esperanto i oryginalnego stylu muzycznego powstałego ze zderzenia gorących mas muzyki tropikalnej, latino folk, reggae czy lazurowego wybrzeża z polską zimą i powojenną architekturą. Twórcy dwóch zagadkowych płyt, na których przynajmniej połowa piosenek to nieoficjalne hymny różnych grup społecznych (rowerzystów, klabersów, indiekidsów czy naturystów z nadwiślańskich plaż)

http://www.myspace.com/plyny

Przepraszam – warszawscy mistrzowie paradoksu radość znajdujący w łączeniu rzeczy pozornie do siebie nieprzystających. Jeśli melancholia to ekspresyjna, jeśli smutek to uśmiechnięty, jeśli mówią że nie chcą to właśnie tego chcą i będą to mieć. Poeci karatecy filozofowie w trakcie występów totalnie anektujący dla siebie scenę i publiczność. Obecnie w trakcie nagrywania pierwszej płyty.

http://www.myspace.com/przepraszam

Polecane

Share This