W muzyce tego zespołu zakochał się Woody Allen, a dzięki niemu, zaraz potem, cały świat.
Ich piosenka „Barcelona” stała się głównym tematem filmu „Vicky Cristina Barcelona”. W filmie tym pojawia się także piosenka „La ley del retiro” czyli kolejny utwór z ich debiutanckiej płyty „Eusebio”.
Muzyka grupy Giulia y Los Tellarini to krajobraz ciepłego Śródziemnego Morza, sugestywnego chanson, hiszpańskiego tremendismo i meksykańskiej tragedii!
Historia zespołu Giulia y los Tellarini jest przepełniona zbiegami okoliczności i kaprysami przeznaczenia. To właśnie przeznaczenie pcha do Barcelony Giulię – wokalistkę z akordeonem w rękach, gdzie w studiu poznaje muzyków natychmiast zakochujących się w jej głosie i razem z nią tworzących nowy projekt.
Początkowo miał on być muzycznym krajobrazem świata, ale siłą rzeczy krajobraz ogranicza się do ciepłego śródziemnego morza, sugestywnego chanson, łacińskiego tremendismo, meksykańskiej tragedii i eleganckiego jazzu. Idąc tymi ścieżkami tworzą album pod tytułem „Eusebio”.
Kolejnym szczęśliwym zbiegiem okoliczności materiał przygotowany na „Eusebio” trafia w ręce reżysera Woody Allena, który zachwyca się muzyką zespołu i postanawia wykorzystać ją w filmie „Vicky Cristina Barcelona”, a ich hit „Barcelona” staje się głównym motywem muzycznym filmu.
A kim jest tytułowy Eusebio? Eusebio to z jednej strony natchnienie Giuli i jej zespołu, barceloński emeryt, wciąż pozostający artystą. Inaczej: miły, starszy mieszkaniec okolic Gracia w Barcelonie. Można go często spotkać w kawiarniach lub placach, rysującego portrety wszystkich tych, którzy chcą mu pozować. Jego unikalny styl zafascynował członków grupy, więc postanowili zebrać jego portrety i obok tekstów piosenek umieścić je książeczce dołączonej do płyty.
Premiera albumu „Euzebio” – 9 maja 2009.
Więcej informacji na http://www.iberiarecord.com/
