Pierwszy publiczny występ Gintrowskiego miał miejsce w 1976 roku podczas przeglądu piosenki studenckiej w Warszawie. Za sprawą wykonania utworu „Epitafium dla Sergiusza Jesienina” artysta został laureatem tego wydarzenia.

Początki prawdziwej popularności to koniec lat 70., gdy nawiązał współpracę z Jackiem Kaczmarskim i Zbigniewem Łapińskim. Wykonywana przez nich kompozycja „Mury” stała się nieformalnym hymnem „Solidarności”. Na XIX Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Gintrowski otrzymał wraz z Kaczmarskim II nagrodę za piosenkę „Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego”.

W latach 80. Gintrowski rozpoczął swoją przygodę z muzyką filmową. Przygotował ścieżki dźwiękowe do ponad dwudziestu obrazów – filmów fabularnych i seriali (m.in. „Zmiennicy” Barei, „Matki Królów” Zaorskiego, „Tato” Ślesickiego).

Ostatni album, „Kanapka z człowiekiem i trzy zapomniane piosenki”, ukazał się w 2009 roku. Gintrowski był też wykładowcą Warszawskiej Szkoły Filmowej.

W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.