Po tym, jak naukowcy niedawno udowodnili, że współczesna muzyka jest głośniejsza i nudniejsza, pojawiły się kolejne badanie dotyczące nastrojów i rejestrów w piosenkach. Tym razem periodyk „Psychology Of Aesthetics, Creativity, And The Arts” opublikował tekst Glenna Schellenberga i Christiana von Scheve`a badający zmiany, jakie zaszły w najpopularniejszych nagraniach z lat 1965-2009 (podstawą były przeboje z listy Billboard Top 40).

Efekt? Jeśli wyznacznikiem radosnej piosenki jest szybkie tempo i wysoka tonacja, w przypadku najnowszych nagrań tendencja jest odwrotna – zaobserwować można obniżenie tempa i tonacji. Liczba tego typu nagrań w ciągu ostatnich 50 lat uległa podwojeniu, a apogeum przypadło na lata 90. Innymi wyznacznikami współczesnych utworów jest to, że są dłuższe i coraz częściej wykonywane przez wokalistki. Efekt – w kompozycjach panuje większa melancholia i smutek.