Płyta łączy w sobie różne style: elementy punkowych korzeni Darka „Dyni”, nowofalowych ciągot Vüjkaväsyla i Irka oraz elementów muzyki etnicznej z wykorzystaniem oryginalnych południowoamerykańskich instrumentów. Wszystko to okraszone swoiście warszawskim folkowym sosem który artyści nazywają pieszczotliwie „żul-rockiem”.
***
Vüjekväsyl działa na warszawskiej scenie muzycznej od 1987 roku. Najbardziej znany był jako założyciel zespołu Cytadela. Popularna na przełomie lat 80/90-tych ubiegłego stulecia jako legenda rodzimego undergroundu, Cytadela przeżywała drugie wcielenie od 2004 roku, po wydaniu płyty „Gdy idę przez most”. Płyta ta, jak i dwie następne („Królowa Śniegu” 2006, „RED SQL” 2009), były próbami przeniesienia estetyki nowej fali w wiek dwudziesty pierwszy. Śmiało wychodząc z getta ponurych brzmień lat 80-tych, Cytadela mocno odcina się od tęsknoty za latami 80-mi i PRL-em, zjednując sobie tyluż zwolenników co przeciwników. Inna niż reszta zespołów nowofalowych, nie do końca „gotycka”, zawsze była pozycją dla wyrafinowanego odbiorcy. Po ostatniej płycie Cytadeli („Bękart” wydany w 2011 roku) Vüjekväsyl zaczął myśleć o karierze solowej. Efektem współpracy z ostatnim perkusistą Cytadeli – Darkiem Dynowskim (znanym też z TZN Xenna) oraz gitarzystą Irkiem Knyziakiem (Nachtwachen, DeDajmonDoks) jest pierwsza płyta Vüjkaväsyla o wymownym tytule „665”. Płytę promuje teledysk do utworu „Małe zło”.
