Dzień Kobiet – w Katowicach (Rialto), 9 marca w Poznaniu (Spot) i na finał – 10 marca w
stołecznej Cafe Kulturalna.
To historia jak z filmu – McCleery urodził się głuchy, słyszeć zaczął dopiero w wieku pięciu lat. Muzyka stała sie dla niego czymś więcej niż hobby – była też szkołą życia, komunikacji i wrażliwości. Od 18 roku życia Jono komponuje, gra, koncertuje i wreszcie doczekał się należnego mu uznania. Występował u boku takich sław jak Fink, José González, Bonobo czy Jamie Woon.
Śpiewał też na płytach Portico, Maribou State i Catz ’N Dogz, najlepiej jednak wypada na autorskich albumach. Krążek „There Is” nagrany z gościnnym udziałem wspomnianego już Finka i ikony avantfolkowej sceny – Vashti Bunyan, łączył głębokie emocje soul z subtelnością nowego folku. „Doprawdy fantastyczny singer-songwriter” – chwalił go sam Jamie Woon.
Najnowsze jego dzieło „Pagodes”, to dojrzałe rozwinięcie tej formuły. Recenzenci płyty doszukują się podobieństw do twórczości Cheta Fakera oraz Finka i warto podkreślić, że wspomniani artyści deklarują się jako fani twórczości Jono. Sam twórca do swoich inspiracji dodaje też muzykę Massive Attack, Radiohead i Milesa Davisa. Podobnie jak jego mistrzowie, McCleery jest mistrzem umiaru, w pełni panuje nad wokalną ekspresją i potrafi odnaleźć idealny balans pomiędzy brzmieniami cyfrowymi i organicznymi. O jakości piosenek Jono decydują jednak nie tylko kompozytorski talent, dbałość o brzmienie czy pomysłowe, choć skromne, aranżacje, ale przede wszystkim wspaniały głos. Współproducentem „Pagodes” jest jego przyjaciel i kolejna wschodząca gwiazda – Roy Wood Junior.
